Sayfalar

8/31/2006

Ruhum daralıyor

İş yerinde gereksiz insanların varlığı, yapılması gereken ama benim hiç bir zaman yapamıyacağım yalakalıklar yüzünden, gereksiz iş yığının altında eziliyor olmakdan dolayı ruhum daralıyor.

Neden yalaka olmadan sadece iyi iş çıkardığın için bir yerlere gelemez ki insanlar? Neden sen yerinde sayarken senin dışında fırtınalar kopar ve bu fırtınalar esnasında birileri biryerlere gelirken sen yerinde saymayı başarabilirsin?

Fırtınalar koparken senin dışında, aslında kendi içindeki fırtınalara yenik düşmüş yorgun bitmiş gözlerle izlersin olan biteni. Kişiler yer değiştirir, insanlar biryerlere varır sen hala aynı yerinde sayarsın.

Bunalımlara girsen de sadece kendine ve çevrendeki birkaç arkadaşına zararın olur. Yenik düşer yorulursun. Yorgunluğun baki kalır üzüntünde.

2 yorum:

fataliyev dedi ki...

boşver hafız. bak sen orada bir iki hıyarağası ile uğraşıyorsun. ben burada tam 142 kişinin çalıştığı bir yerdeyim. mücadele hiç hız kesmiyor. çünkü biliyorum ki mücadeleyi bir an olsun bırakırsam, sırtıma böbreğime tam üç bıçak darbesini yiyivereceğim. evet...

Adsız dedi ki...

Şöyle söyleyeyim, "insanların doğasının kanunudur bu" yani şöyle bir durum var diyeceksinki "e onlar insanda ben değil miyim? nie uyum sağlayamıyorum bu duruma?" biz aslında insanız bu da "insan kötü hayvanî doğasının kanunu" die ek bir açıklama bu her yerde bazı kişiler için geçerli olan bir şey... Ben bu nedenle korkuyorum iş dünyasından... :((( umarım ben bu tür şeylerle karşılaşmam...